Ημιυπαίθριες...ιδιαιτερότητες !

Η παγκόσμια οικονομική κρίση θα μπορούσε να αντιμετωπίζεται στην χώρα μας με βάση τις ιδιαιτερότητες που παρουσιάζουμε και οι οποίες θα μας επέτρέπαν να αποφύγουμε τα προβλήματα αλλά και να βρούμε τις δικές μας λύσεις.
Η περίπτωσή μας δεν είναι όμοια με εκείνες των άλλων χωρών. Απλά πρέπει να αναζητήσουμε πηγές εσόδων που εκτός της εισπρακτικής ωφέλειας θα συμβαδίζουν και με χρόνιες κοινωνικές απαιτήσεις.
Δηλαδή μέσα από την παγκόσμια οικονομική κρίση να μπορέσουμε να βάλουμε μια τάξη σε αυτό που ονομάζουμε «κράτος» με τις παθογένειες του.
Θα μπορούσε π.χ η κυβέρνηση ,που εναγωνίως αναζητεί έσοδα , να προχωρήσει στην νομιμοποίηση των ημιυπαίθριων χώρων.
Με αυτό τον τρόπο θα μπορούσε να «παντρέψει» την χρόνια κοινωνική απαίτηση με την άμεση εισροή εσόδων που θα βοηθούσαν στην ανάσα του προϋπολογισμού και στις απαιτήσεις της Κομισιόν.
Το μέτρο αυτό θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως αντιστάθμισμα των απωλειών εσόδων από τη διατήρηση του αφορολόγητου των ελεύθερων επαγγελματιών.
Κατ΄ αρχήν, πρέπει να πούμε ότι οι ημιυπαίθριοι χώροι σε κατοικίες καθιερώθηκαν το 1985, μετά τις αλλαγές και το νέο Γενικό Οικοδομικό Κανονισμό (Γ.Ο.Κ.).
Με βάση τις εκτιμήσεις αναλυτών της αγοράς, στην Ελλάδα, χτίζονται ετησίως κατά μέσο όρο 60.000 κατοικίες.Αυτό σημαίνει ότι στα τελευταία 24 χρόνια κατασκευάστηκαν περί τις 1,5 εκατομμύριο κατοικίες. Εξ΄ αυτών, το 70% έχουν ημιυπαίθριους χώρους. Δηλαδή, περίπου 1 εκατομμύριο κατοικίες.Με μια μετριοπαθή παραδοχή ο κάθε ημιυπαίθριος χώρος έχει κατά μέσο όρο εμβαδόν 10 τ.μ. Αυτό σημαίνει ότι το συνολικό εμβαδόν όλων των ημιυπαίθριων χώρων στην Ελλάδα φτάνει τα 10 εκατομμύρια τετραγωνικά μέτρα.Με βάση αυτή την παραδοχή, θα μπορούσε να καθιερωθεί ένα τίμημα περί τα 100ευρώ/τ.μ (που αποτελεί κοινωνικά δίκαιο και αποδεκτό), για όποιον επιθυμεί να νομιμοποιήσει τον ημιυπαίθριο χώρο.Με την εκτίμηση ότι το 80% των ιδιοκτητών θα προχωρήσει στη νομιμοποίηση του χώρου αυτού (καθώς θα λύνει ένα χρόνιο βραχνά για εκατομμύρια Έλληνες πολίτες) , αυτό σημαίνει ότι το ελληνικό δημόσιο μπορεί να αντλήσει τουλάχιστον 800 εκατομμύρια ευρώ.Εάν προχωρήσει δε και στην νομιμοποίηση των γνωστών ...«playroom», που από υπόγεια και αποθήκες έχουν μετατραπεί σε κανονικά δωμάτια, υπολογίζεται ότι άλλα 300 εκατομμύρια ευρώ μπορούν να εισπραχθούν από το δημόσιο. Το όφελος, δηλαδή, μπορεί να ξεπεράσει το 1 δισ. ευρώ!
Πώς, όμως, θα γίνει η διαδικασία της νομιμοποίησης των ημιυπαίθριων;
Αυτό είναι και το πλέον κρίσιμο ερώτημα. Κι αυτό, γιατί για να νομιμοποιήσει κάποιος ημιυπαίθριο χώρο, θα πρέπει στην ουσία να εκδώσει καινούρια άδεια οικοδομής. Γεγονός, που σημαίνει επιπλέον έξοδα.Για να αποφευχθεί αυτό, που δεν είναι ούτε κοινωνικά δίκαιο αλλά ούτε και πάντα εφικτό, θα μπορούσε η κυβέρνηση να προχωρήσει σε μια λύση από το παρελθόν... που είχε χρησιμοποιηθεί σε αντίστοιχη περίπτωση νομιμοποίησης αυθαιρέτων.
Ποια είναι αυτή; Πρόκειται για τη ρύθμιση του αείμνηστου, Αντώνη Τρίτση, με το σλόγκαν «Αν το δηλώσεις, μπορείς να το σώσεις».
Πώς ακριβώς είχε εφαρμοστεί;
Οι ιδιοκτήτες αυθαιρέτων προσέρχονταν στις αρμόδιες υπηρεσίες, υπέβαλαν απλά τα σχέδια του σπιτιού, συνοδευόμενα και από κάποια άλλα δικαιολογητικά και αποκτούσαν ένα τίτλο «Εξαίρεσης από την κατεδάφιση». Αυτό, δηλαδή, που εξασφάλιζαν ήταν η διατήρηση του ακινήτου, η μη κατεδάφισή του. Με απλά λόγια η νομιμοποίηση του.
Η ίδια μέθοδος θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και στην περίπτωση των ημιυπαίθριων χώρων:
η βεβαίωση ότι δεν υπάρχει περίπτωση κατεδάφισης του ημιυπαίθριου χώρου, σε ενδεχόμενη καταγγελία από τρίτο, αλλά και η μη επιβολή προστίμου από τις υπηρεσίες.
Με αυτό τον τρόπο, διασφαλίζεται και η φορολογική νομιμοποίηση για τη μεταβίβαση και αυτού του χώρου, καθώς είναι γνωστό ότι σε συμβόλαια αγοράς ακινήτων, ο ημιυπαίθριος χώρος δεν «εμφανίζεται» ως κανονικό τμήμα του σπιτιού, παρά το γεγονός ότι πληρώνεται ως τέτοιο από τον αγοραστή.
Άρα εκτός του άμεσου οικονομικού αποτελέσματος, εκτός της εξυγιαντικής και ορθολογιστικής οργάνωσης του κράτους , εκπληρώνεται και μια χρόνια κοινωνική απαίτηση.
Μέσω δε αυτής της πιο ορθολογιστικής οργάνωσης του κράτους τα οικονομικά -και όχι μόνο-οφέλη δεν περιορίζονται μόνο στο 2009, αλλά προεκτείνονται και στο μέλλον, αποφέροντας έσοδα που στην αντίθετη περίπτωση δεν θα έρχονταν.

emprosdrama.blogspot.com από Politis.gr